Aposto Gündem

Henüz lise öğrencisiyken jeolojiyle tanışan ve yolu jeoloji duayeni İhsan Ketin ile kesişen Prof. Dr. Celal Şengör, aralarındaki bağı hoca-öğrenci ilişkisinden de öte bir arkadaşlık olarak tanımlıyor. Kuzey Anadolu Fay Hattı’nın yapısını ortaya koyan jeoloji profesörü İhsan Ketin'i, Şengör'den dinliyoruz.


Kuzey Anadolu Fay Hattı’nın kaşifi: İhsan Ketin

• TBMM’de 28’inci Yasama Dönemi yemin töreninin ardından resmen başladı.&nbsp;• İstanbul Valisi Davut Gül, Onur Haftası'nda LGBT+ yürüyüşlerini yasakladı.• Cumhurbaşkanı Erdoğan, yeni dönemde cumhurbaşkanlığının ilk ziyaretlerini geçmişteki gibi Kuzey Kıbrıs ve Azerbaycan'a gerçekleştirdi.•&nbsp;Asgari Ücret Tespit Komisyonu’nun ilk toplantısı Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı’nın ev sahipliğinde gerçekleştirildi. Beklenildiği üzere ilk toplantıdan yeni asgari ücretin miktarıyla ilgili net bir uzlaşı kararı çıkmadı.• Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı, SSK, BAĞ-KUR ve Emekli Sandığı kapsamındaki emeklilerin aylıkları ile Kurban Bayramı ikramiyelerinin 17-23 Haziran'da&nbsp;ödeneceğini bildirdi.• Özel okullar,&nbsp;2023-2024 eğitim dönemi için okul fiyatlarını belirledi. Aralarında Robert Koleji, Özel Alman Lisesi, İstanbul Saint Joseph Fransız Lisesi gibi liselerin yer aldığı özel okul fiyatları yıllık 500 bin liraya kadar yükseldi.• CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu, İstanbul Büyükşehir Belediye (İBB) Başkanı Ekrem İmamoğlu ile bir araya geldi. Yaklaşık 2 saat süren görüşmenin ardından İmamoğlu, gazetecilere “Güzel olacak her şey” dedi.• İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu hakkında, İçişleri Bakanlığı’nın ihbarı üzerine Beylikdüzü Belediye Başkanlığı döneminde "ihaleye fesat karıştırma" suçlamasıyla açılan davanın ilk duruşması, Büyükçekmece Asliye Ceza Mahkemesi’nde görüldü. Savcılığın 3 yıldan 7 yıla kadar hapis cezası ve siyasi yasak talep ettiği dava, 30 Kasım'a ertelendi.• CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu'nun 4 Haziran'dan önce atanmış danışman ve başdanışmanlarının görevlerine son verildi. &nbsp;• Türkiye, Finlandiya, İsveç ve NATO heyetlerinin yer aldığı üçlü mutabakat kapsamında oluşturulan Daimi Ortak Mekanizma'nın dördüncü toplantısı Ankara'da yapıldı. Toplantı yaklaşık 3 saat sürdü.&nbsp;• Avrupa Birliği Parlamentosu ve AB Komisyonu, Schengen bölgesi ülkeleri için vize prosedürünün dijitalleşeceğini açıkladı. Pasaportlara yapıştırılan fiziksel Schengen vizeleri, iki boyutlu barkod olarak internet üzerinden paylaşılacak ve vize sahipleri tarafından mobil cihazlara indirip kullanabilecek.• Boris Johnson milletvekilliğinden istifa ettiğini açıkladı. Avam Kamarası İmtiyaz İnceleme Komitesi, eski Başbakan Boris Johnson'la ilgili yayımladığı raporda, "Partygate" adı verilen Johnson'ın pandemi döneminde Başbakanlık Konutu'nda verilen partilere ilişkin Parlamento'yu kasıtlı olarak yanılttığı sonucuna vardı.• Eski İtalya Başbakanı ve sağ koalisyon ortaklarından Forza İtalia (FI) partisinin lideri Silvio Berlusconi, 86 yaşında hayatını kaybetti.&nbsp;• ABD'de enflasyon, Mayıs ayında yavaşlayarak son 2 yılın en düşük seviyesine indi. Ülkede tüketici fiyatlarındaki artış, petrol fiyatlarındaki düşüşün de etkisiyle yıllık %4,9 seviyesinden %4'e geriledi.• ABD'de Fed, politika faizini beklentilere paralel şekilde değiştirmeyerek %5-5,25 aralığında sabit tuttu.• Avrupa Merkez Bankası (ECB), beklentilere paralel şekilde faiz oranlarını 25 baz puan artırdı.• Belçika'da oy kullanma yaşı 16'ya düşürüldü, böylelikle ülkede 16 ve 17 yaşında olan 270 bin genç seçmenin sandık başına gitmesinin önü açıldı.&nbsp;• Rusya, parlamentoda geçirdiği yasa ile ülkede ameliyat veya medeni durum yoluyla cinsiyet değişikliğini yasakladı.

• Özel okullar,&nbsp;2023-2024 eğitim dönemi için okul fiyatlarını belirledi. Aralarında Robert Koleji, Özel Alman Lisesi, İstanbul Saint Joseph Fransız Lisesi gibi liselerin yer aldığı özel okul fiyatları yıllık 500 bin liraya kadar yükseldi. Güncel fiyatlar şu şekilde:<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://twitter.com/bosunatiklama/status/1668567346439487488" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2023/5/2023-06-13T16:17:19.999Z.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Yazı:&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://instagram.com/chef_sibelpinto" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Sibel Cuniman Pinto</a>Sefarad mutfağında, diğer yemek kültürlerinden çok daha fazla öne çıkan bir özellik var ki; ziyansızlık. İklim krizi ve pandemiyle beraber gıdaya duyarlılığın her geçen gün arttığı bir dönemden geçiyoruz. Malzeme ziyan edilmeden en lezzetli tarifler ortaya çıkarılmaya çalışırken sadelik ve lezzetin birleştiği, Sefarad mutfağının simgesel yemeklerinden kaşkarikas karşımıza çıkıyor.Sefarad mutfağının temsilcilerinden şef Sibel Cuniman Pinto 2016’da başlattığı ve “mutfaklarda israfa son” dediği uluslararası sosyal sorumluluk hareketine “Action Kashkarikas” adını veriyor. Sibel, &nbsp;bu projeyle &nbsp;gıda atıklarına son verme ve malzemenin daha akıllıca ve yaratıcı kullanımı çalışmalarına odaklanıyor.Robert Koleji ve Boğaziçi Üniversitesi İşletme mezunu olan Sibel Cuniman Pinto, 20 yılı aşkın süredir İspanya, İtalya ve Fransa’da Akdeniz mutfakları araştırma ve uygulama çalışmaları yapıyor. Paris Le Cordon Bleu’da Aşçılık ve Reims Üniversitesi’nde Lezzet, Gastronomi ve Sofra Sanatları eğitimleri alan Sibel, Türk Sefarad mutfağıyla Osmanlı mutfağının karşılaştırmalı gelişimini incelediği kitabı Sefarad Mutfağının Türkiye’deki Gelişimi: Beş Asırlık Serüven’le 2010 yılında prestijli Gourmand World Cookbook Awards’tan En İyi Yemek Tarih Kitabı ödülünü aldı..Hem Sefarad yemek kültüründeki yetkinliği hem de yapmış olduğu atıksız mutfak çağrısı sebebiyle Sibel’e soruyoruz; Sefarad mutfağının ziyansızlığını yaşanan göçlerin, inancın ve ritüellerin yeme-içme alışkanlıklarına etkisinin bir sonucu olarak değerlendirebilir miyiz?Sibel Cuniman Pinto: Yemek sadece yemek değil tabii, Proust’un “madlen”leri gibi, bir “savoir-faire”&nbsp;(bilgi, beceri), bir tarihi, bir kültürü, köklerimizi yansıtır. Her mutfak bir hikâye anlatır. Sefarad mutfağı da sürekli göç etmek zorunda kalan ya da bırakılan bir halkın köklerine, geleneklerine, anılarına tutunmak için sıkıca sarıldığı bir kültür mirasıdır. Özellikle büyükanneden ya da anneden kıza, nesiller boyu aktarılarak günümüze kadar yaşamayı ve yaşatılmayı başarmıştır.Beni bu mutfakta asıl büyüleyen, kıtlıktan yaratılan yemekler. Bir kuşağın tüm kadınları geniş ailelerini doyurabilmek için mutfaklarında zeki ve yaratıcı olmak zorundaydı. Mutfak kadının kendini ispat alanı olarak da gelişmiştir. Kadının mutfaktaki becerisi, “neredeyse sıfırdan harika bir yemek yaratma” hikâyelerine dayanır. Kolay bulunabilir, ekonomik malzemeler yemeklerin omurgası olmuştur. Bilgi, disiplin, sabır, ev bütçesini iyi kullanma, ürünlerin akıllıca kullanımı, uzun süre taze kalabilecek yemekler hazırlama… Kadınlar bayat ekmek, ekşi süt, limon kabuğu, sakatat, çekirdek, sap, kabuk, kemik kullanımında ustaydı. Malzeme çöpe atılmaz, boşa harcanmaz, israf edilmezdi.Azıcık eti bol sebzeyle birleştirip hazırlanan pırasa, kereviz, ıspanak, patlıcan köfteleri; sap ve yapraklardan frittada’lar, kavun çekirdeğinden sübye, karpuz kabuğundan reçel, bir gün önceden kalanlardan yapılan börekler, turp yapraklarından çorba, ıspanak köklerinden ravikos, kabak kabuğundan özgün yemek zeytinyağlı kaşkarikas’a uzanan geniş repertuar bu felsefenin ürünleri. Yemeği gıda olarak görmenin yanı sıra bu tavrı derin bir yaşam felsefesinin kanıtı olarak görüyorum. Bugün diyebiliriz ki büyükannelerimiz gerçek ev ekonomistleri ve ekolojistleriydiler.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Atıksız mutfak çağrısı</h2>Dünya Gıda ve Tarım Örgütü verilerine göre yılda 1,3 milyar ton yenebilecek durumda gıda çöpe gidiyor ve dünyada 800 milyon kişi her gece yatağa aç giriyor. Etik, sosyal, ekonomik, ve ekolojik bacakları olan çok katmanlı, ciddi bir küresel sorundan bahsediyoruz. Atıkların büyük bir yüzdesinin evlerde oluştuğunun altını çizersek; malzemeyi tanımayı, anlamayı, değer vermeyi ve daha iyi kullanmayı öğrenmenin ahlaki ve insani sorumluluğumuz olduğunu &nbsp;düşünüyorum. 24 yıldır yeme-içme sektörün içindeyim; çalıştığım tüm mekânlarda ne kadar çok yemeğin, taze meyve ve sebzenin, ekmek ve hamur işinin çöpe atıldığını gözlemledim. Oysa hepsi yenilebilir malzemeydi. Biz şeflerin gıda atıklarını ve gıda kaybını azaltma konusunda önemli bir katkı sağlayabilme imkânımız var. Konunun bir ucundan tutmak istedim.Atıksız mutfak felsefesi bana hem kendi ailemden hem de yetiştiğim toplumdan mirastı.Bu birikimimi geleceğin şeflerine, mutfak ekiplerine, gençlere, ev aşçılarına aktarmak istedim. Action Kashkarikas projesi 2016 yılında başladı. Kendi kendime “Davet edildiğim her yere gideceğim, anlatacağım, göstereceğim, öğreteceğim” dedim. Meksika’dan başladık, birçok kurumla, okulla, dernekle ve şefle işbirliği yaptık. İstanbul’da da yaptığımız gastro-diplomasi dâhil bir dizi etkinlikle de konuda farkındalık yarattık.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Neden Kashkarikas?</h2>Neden Kashkarikas? Çünkü kashkarikas yemeği israfı önlemeyi amaçlayan projemizle çok iyi örtüştü; tam bir dönüşüm yemeği. Kabağın içinden fırında börek yapılırken dış kabukları çöpe atılmıyor, tatlı-ekşi bir sosla harika bir zeytinyağlı yemek oluyor. Misyonun sonunda derlediğim 222 atıksız reçete yine aynı adlı kitapta toplandı: Kashkarikas Atıksız Mutfak: Bir Türk-Sefarad Şefin Tarifleri ve Hikâyeleri.Amacımız katı, zor, uzun tarifler vermek değil. Ana hatları aktarmak, ilham vermek, yol göstermek ve yemeği yapacak aşçıyı esnek bırakmak, kendi dokunuşunu koyabilmesi için desteklemek. Yemek yapmayı hoş, zevkli, eğlenceli kılmak gerek; çok kuralla ev aşçısını kaybedersiniz. Kitap ne kadar çok eve ve mutfağa girer, başucu kaynağı olursa o kadar atıksız aşçılar ve sürdürülebilir mutfaklar kazanacağız.Verdiğim tüm konferanslar, yazdığım tüm makaleler, pişirdiğim tüm yemekler başta anneannem Elisa olmak üzere ailemin tüm kadınlarına ve aileleri için hazırladıkları yemeklere kalplerini ve ruhlarını koyan tüm kadınlara ithaf. Atalarımızın mutfağının yüzyıllara meydan okumasının arkasındaki gerçek kahramanlar onlar. Birer nostalji unsuru olarak hatırlanmaktan öte bugün de yaşayan ve kuşaktan kuşağa aktarılan kıymetli birikimler olarak görülmesi önemli. Bizlere de bu mirası sırtlayıp yeni nesillere aktarmak görevi düşüyor.

apéro

Sibel Cuniman Pinto’yla atıksız mutfak çağrısı Kashkarikas üzerine.

Gelenekselin sürdürülebilirliği: Sefarad mutfağı

Şahin Çakıroğlu&nbsp;Lara Ögel’in yas kavramını mekân üzerinden ele aldığı <a fr-original-style="" href="https://apos.to/i/yas-kati-olan-her-sey-buharlasiyor" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Tutto</a> sayısı, Boğaziçi Üniversitesi’nde okuduğum yıllar boyunca yaşadığım, benim için her zaman güvenli bir liman olan evimden pek de istemeden taşınmak zorunda kaldığım bir dönemde karşıma çıktı. Ölüm olmayan kayıplar üzerine bu aralar daha da çok kafa yoruyorum.Yaşadığım, senelerdir aynı odada aynı pencereden dışarı bakarak uyandığım evden ayrılmamın beni tahminimden daha çok etkilemesinin belki bir nedeni de 18 yaşında İstanbul’a adım attığımdan beri daimî evim olarak gördüğüm ikinci mekânın, yani mezun olduğum okulun aylardır içinde olduğu kargaşaydı.&nbsp;Evim dediğim bir yerden zorla ayrı kalma hissini binlerce kişiyle birlikte ocak ayında tecrübe etmiştim ve taşınma arifesinde eşyalarımı toplarken hissettiklerim buna son derece benzerdi. Yıllar sonra yeniden yüzleştiğim, tepeleme dolu üç Ikea kolisine sığan akademik geçmişim aslında orta sınıf bir ailenin çocukları üzerinden geçirdiği radikal ve köklü değişimi de kronolojik olarak özetliyordu. Kafamı her seferinde daha çok açan derslerin yanında demokrasiye yakın bir şeyi gerçek anlamda pratiğe dökebildiğim bir kampüs ortamında özgürce geçirdiğim seneler sadece bu küçük taşralı çocuğu değil ailesini de belli bir oranda değiştirmeyi başarmıştı.&nbsp;Kendini bilime adamış iki hayırsever Amerikalının ülkelerinden binlerce kilometre uzakta, onca emekle kurdukları bu okul, 150 sene sonra bile hâlâ kuruluşunda benimsediği temel ilkelerine nasıl hizmet edebilmişti?1863’te Robert Koleji olarak kurulan ve 1971 yılında Boğaziçi Üniversitesi adını alarak bir kamu üniversitesine dönüşen kurum, Amerikan-Protestan seminer okulu mantığıyla Amerika Birleşik Devletleri dışında kurulan ilk Amerikan okulu. Boğaziçi Üniversitesi’nin akademik özerklik ve liyakat konusundaki hassasiyeti de gözden kaçan, çoğu insanın bilmediği tarihi bir altyapının üzerinde yükseliyor:&nbsp;Kurucuları Cyrus Hamlin ve Christopher Robert, destek alabilecekleri misyoner vakıfların bölgedeki yerel Hristiyan nüfusu Protestanlaştırma ülküsünü, okulu ayakta tutacak binlerce dolarlık bağıştan vazgeçerek reddetmişti. Kurulduğu andan itibaren her yıl aynı kalan Protestan öğrenci sayısı bu sözde ‘misyoner’ okulunun neredeyse tüm kaynaklarının kesilmesine neden olsa da Cyrus Hamlin alternatif yollarla okulun bir şekilde ayakta kalmasını sağladı ve kurumun tek amacının iyi bir eğitim vermek olduğunun altını çizerek bu demokratik ve seküler tavrı okulun temel ilkelerinden biri hâline getirdi. 1971 yılında Robert Koleji'nin yüksek öğretim bölümü Boğaziçi Üniversitesi adını alarak bir kamu üniversitesine dönüştü ve aynı ilkelerle bu kez Türkiye’nin her kesiminden öğrenciyi sınavla kabul etmeye başladı. 12 Eylül’ün baskıcı atmosferinden elbette Boğaziçi de nasibini aldı ve kamulaşma sürecinin henüz başında olan üniversiteye kuruluşundan neredeyse 100 yıl sonra ilk defa tepeden inme bir rektör atandı.Atanmış rektörle geçen 10 yılın sonunda Boğaziçi bileşenleri rektör hâlâ koltuğunda otururken ciddi bir sivil itaatsizlik örneği göstererek kendi aralarında bir seçim komisyonu oluşturdu ve Üstün Ergüder’in rektör seçildiği bu sürecin sonunda seçimler yasalaşarak YÖK tarafından ülkedeki tüm üniversitelerde uygulanmaya başladı. Her üniversiteden en yüksek oy alan üç adayın cumhurbaşkanına iletildiği bu yeni sistem için Boğaziçi yine kendine has bir çözüm üretti: En yüksek oyu alan aday dışındakilerin seçimden çekilmesiyle tek bir ismin cumhurbaşkanına iletilmesi sağlandı. Yani 12 Eylül dönemini saymazsak Boğaziçi Üniversitesi kuruluşundan 2016 yılına kadar hep kendi içinden seçtiği kadrolarla yönetildi.Bu inatçı, zor koşullarda yaratıcı çözümler üretebilen ve hiçbir koşulda biat etmeyen gelenek, Boğaziçi Üniversitesi’nin kurumsal felsefesinin de temelini oluşturdu. Aynı kurumsal felsefe öğrencelerinin mezhebine karışmayı zamanında nasıl reddettiyse, 90’larda ve 2000’lerin başında tüm baskılara rağmen başörtülü öğrencilerinin giyimine müdahale etmeyi de reddetmişti.<img src="https://images.aposto.com/2021/7/5/1628884350356.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> İllüstrasyon: Tulu Erden Fotoğraf: Can Candan<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Kendi tecrübelerime dönecek olursak, 2015 yılında baskılar sonucunda Zorlu PSM tarafından iptal edilen Boston Gay Korosu konserinin, üniversitedeki LGBTİ+ çalışmaları kulübünün davetiyle ve tabii ki kurumun son seçilmiş rektörü Gülay Barbarosoğlu’nun izniyle Zorlu PSM yerine ücretsiz olarak Güney Kampüs’te gerçekleşmesi bence Boğaziçi’ne hâkim olan kapsayıcı demokrasi kültürünün günümüze uzanan en somut örneklerinden biriydi. Kampüsteki LGBTİ+ topluluğunun direniş sürecinde en çok hedef gösterilen grup olmasına rağmen hepimize cesaret veren dik duruşu ve tüm yürüyüşlerde dalgalanan gökkuşağı ve trans bayrakları, Boğaziçi'nin ülkenin genelinden bağımsız olarak temel insan haklarını nasıl öncelediğinin kanıtı niteliğinde.&nbsp;Üniversitedeki ilk yıllarımda ailemle sıklıkla çatışma içinde olduğumu çok net hatırlıyorum. LGBTİ+ haklarına gösterdiğim ilgi milliyetçi-muhafazakâr babamı, liberal temelde bireyleşme sürecim de sol gelenekten gelen annemi başlarda oldukça endişelendirmişti. Ergenliğin uzatmaları tadında geçen bu süreç zaman zaman iki taraf için de yorucu olsa da gelişen politik olaylara karşı ailemdeki bakış açısının değişmeye başlaması beni ülkenin geri kalanı için de ister istemez umutlandırıyordu.Babama karşı ilk büyük zaferimi, Esra Hoca’nın (Mungan) hapisten çıkıp kampüste öğrencileriyle buluştuğu gün elde etmiştim. Bu habere en az benim kadar sevinen babam o gün telefonda, “Hocana sarıl, eski ülkücü kardeşinden selamlarımı ilet, düşündüklerine katılmıyorum ama bu yapılanları hak etmiyor.”&nbsp;demişti. Esra Hoca bu selamı unutmamış, babamı kaybettiğimde gönderdiği taziye e-mailinde babamın artık onun da bir parçası olduğunu tüm samimiyetiyle belirtmişti. (Bu e-mailin ekran görüntüsünü ‘ya kaybolursa’ endişesiyle dijital dünyanın çeşitli semalarında sakladığım gerçeğini Tutto okuyucularıyla paylaşmak isterim.) Aslında Esra Hoca’nın tutuklandığı gün, boğaza nazır bu ütopik ortamın ülkenin geri kalanına dair iyimser bir yanılsamayı da beraberinde getirdiğini ilk kez fark etmiştim; çünkü konforlu&nbsp;zamanlar, Esra Hoca’nın deyimiyle, insanı tembelleştirebiliyordu ve yanı başındakiler haksızlığa uğrayabiliyorken aslında hiçbir yer dokunulmaz değildi.Kadınların cumhuriyetle birlikte bir gecede haklarına kavuştuklarına inanmak nasıl Osmanlı’daki kadın hareketini yok saymak anlamına geliyorsa, Boğaziçi’nin özgür ve demokratik ortamının tepeden inme bir Amerikan rüyası olduğunu düşünmek de bence bu anlattığım tarihsel çabayı göz ardı etmek anlamına geliyor.&nbsp;Bu yüzden aylardır pes etmeden her gün rektörlüğe sırtını dönen akademisyenler ve ağır ders yüklerine rağmen protestolarını yaratıcı bir biçimde sürdüren öğrenciler savunulan şeyin ne kadar önemli olduğunu bana her gün yeniden hatırlatıyor ve gelecekle ilgili umut veriyor.&nbsp;Türkiye gibi bir ülkede her görüşten insanın düşündüklerini dile getirebildiği, diyalog kurabildiği ve bir arada yaşamayı becerebildiği bir ortamı yok etmek kime nasıl bir fayda sağlayabilir gerçekten aklım almıyor.Hissettiklerim üzerine her zamankinden daha fazla düşündüğüm bu dönemde zaman içinde duygularımın da diğer pek çok şey gibi evrim geçirdiğini; hatta duyguların genel olarak hissediliş ve ifade ediliş biçimlerinin tarih boyunca değiştiğini öğrenmem hislerimi tanımlamada bana yeni bir perspektif kazandırdı. Mesela şu an taşınmak zorunda kaldığım eski evime dair özlemim veya okuluma karşı hissettiğim aidiyet ve güncel endişem bundan 20 yıl sonra geriye dönüp baktığımda da aynı şekilde kalacak mıydı? Yıllar içinde hissettiğim duyguların bana zaman zaman yabancı gelmesi, yaşadığım benzer olaylar sonucunda her zaman aynı hisleri taşıyamadığım gerçeği tutarsız biri olduğumu değil de belki de duyguların sonradan öğrenilen, bir tür sosyal inşa ürünü olduğunu gösteriyor olabilir mi? Bu sorulara yanıt bulmaya çalışırken karşıma çıkan kaynaklar beni duygular tarihi denilen yeni bir alana yönlendirdi. Psikolojiyle tarihin yakın temas halinde çalıştığı bu yeni alan, hem tarih yazımına olan bakışa hem de insanlar arasındaki iletişimin karmaşık yapısına ışık tutabilecek güçlü bir potansiyele sahip.Yalnız olmayan ve güzel okulumuzun tüm bağımsız bileşenlerine, sevgiyle, Şahin&nbsp;

Tutto

Mesele sadece rektör değil: Boğaziçi’ne bir aşk mektubu                                                                 

Boğaziçi Üniversitesi'ne, sevgiyle

24 Temmuz 1932. Bundan tam 89 yıl önce Türkiye’nin akademik eğitim alan ilk kadın fotoğrafçısı Yıldız Moran dünyaya geldi.Nemide Moran ile Cumhuriyet’in ilk yıllarında Genelkurmay İstihbarat Dairesi Başkanlığı görevinde bulunmuş Vahit Moran’ın üç kızının en küçüğüdür Yıldız. Baba, Genelkurmay’daki görevinin yanı sıra ilk büyük Türkçe-İngilizce sözlüğün de yazarıdır. Modern ve ilerici düşüncelere açık, kadının toplum içinde yer alması gerektiğine inanan bir ailedir Moran ailesi.Yıldız Moran, Robert Koleji’nde son sınıfta bir dersten kalınca, eğitimi ile ilgili olarak dayısı sanat tarihi profesörü Mazhar Şevket İpşiroğlu’na danışır. Dayısı, Moran’ın resme yatkınlığı olmadığını bildiği için, fotoğraf okuması için İngiltere’ye gitmesini tavsiye eder.O yılları kendinden okuyalım: “Atladım İngiltere’ye. Haberleştiğim okulu buldum. Müdire hanım ‘Eyvah!’ dedi. ‘Ne olacak şimdi.’ Ben tamam dedim. Muhakkak kağıtlarda bir noksanlık oldu. Dön bakalım Yıldız İstanbul’a. Meğerse neymiş biliyor musunuz? Benim gibi genç ve yabancı bir kızı Londra yutarmış. 1951 yılıydı bu olayların olduğu zaman. Tam bir yıl orada fotoğrafçılık sanatının alfabesini öğrendim.” &nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/3/2021-04-30T10:45:51.518Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" alt="Yıldız Moran" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Bloomsbury Technical College’da ve Ealing Broadway Technical College’da fotoğraf eğitimi görür. Old Vic Tiyatrosu’nun tanınmış fotoğrafçısı John Vickers’in yanında fotoğrafçılığa başlar. Asistanlık döneminden sonra, ilk sergisini 1953 yılında Cambridge Trinity College’de açar ve sergilediği 25 fotoğrafın tümü satılır. Bunu 5 sergi daha izler. Fotoğrafları büyük ilgi görür.

Yıldızlı Bir Hikâye

“Seçilen uğraşın sevilmesi önemlidir. Bu sevginin giderek tutku haline dönüşmesi ise bir şans. Yaşamında bunu aşan, bir başka tutkusu olan ise şanslıdan da ötedir...”

Robert Koleji ile ilgili hikayeler